Windykator Profi Credit
||

Windykator Profi Credit – co może windykator?

5
(4)

Ty i Twój przeciwnik: windykator Profi Credit to brutalne zderzenie dłużnika z tzw. twardą windykacją. Można odnieść wrażenie, że pracownicy terenowi Profi Credit, zwani są windykatorami dla zmylenia przeciwnika. W internecie i z korespondencji jaką widujemy wyłania się obraz ludzi często w głębokim poszanowaniu mających zarówno etykę windykacyjną, godność dłużnika jak i w wielu przypadkach obowiązujące prawo.

Paradoksalnie, to ostatnie może być dla dłużnika atutem. Gdyż wykorzystanie błędu przeciwnika pozwala na osiągnięcie przewagi. I to znacznej. Jednak nieświadomość prawna, zastraszenie oraz poczucie niższości z powodu bycia dłużnikiem sprawiają, że windykator Profi Credit działa najczęściej bezkarnie.

Nachodzi Cię windykator z Profi Credit lub podobnej firmy działającej w oparciu o te same metody windykacji? Przeczytaj koniecznie porady prawnika.

„Czy by mogli mi państwo pomóc z firmą Profi credit . Mam nie zapłacone dwie raty w Profi credit firma wysłała do mnie windykatora, który w bezczelny sposób próbuję mi wmówić, że jestem oszustką” – pisze do nas zrozpaczona dłużniczka (zachowana pisownia oryginalna)

Wierzyciel musi mieć świadomość, że dozwolone granice wpływu na dłużnika są zakreślone przez obowiązujące prawo, uzupełnione w praktyce przez zasady współżycia społecznego oraz zwyczaje miejscowe. Zatem wierzyciel może działać – wyłącznie – za pomocą narzędzi i czynności dozwolonych w aktualnych normach prawnych oraz zwyczajach, a wtedy jego roszczenia posiadają ochronę prawną. W przypadku przekroczenia przepisów prawa, wierzyciel ryzykuje nie tylko utratę ochrony prawnej swoich roszczeń. Ale także wywołanie uzasadnionych roszczeń wobec swojej osoby (roszczeń cywilnych) ze strony dłużnika lub nawet popełnienie wykroczenia albo przestępstwa, które podlega ściganiu przez organy do ścigania karnego powołane.

Prawem wierzyciela jest możliwość działania osobistego w swoich sprawach lub przez przedstawiciela. Zatem wierzyciel może dochodzić roszczeń osobiście, we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność, stosując normy obowiązującego prawa. Ponadto prawo nie wyklucza możliwości zlecenia przez wierzyciela czynności przekonywania i nacisku (windykacji) osobom trzecim, w praktyce wyspecjalizowanym firmom windykacyjnym. Związanie się wierzyciela i firmy windykacyjnej umową wywołuje w praktyce sytuację, gdzie w imieniu wierzyciela, działa wobec dłużnika osoba trzecia (z reguły pracownik owej firmy – windykator).

Jakie uprawnienia posiada windykator?

Taki windykator (w tym rzecz jasna windykator Profi Credit) za swoje działania odpowiada jak każda osoba pełnoletnia, choć działa w imieniu własnym, to na rzecz wierzyciela (najczęściej za wynagrodzeniem). Wskazana sytuacja implikuje, że windykator, niebędący wierzycielem, posiada nie więcej praw do dochodzenia roszczenia niż sam wierzyciel. Aktualne prawo wyposażyło wierzycieli w następujące narzędzia windykacyjne (używa się ich na etapie przed skierowaniem sprawy do rozstrzygnięcia przez sąd):

  1. możliwość wysyłania na adres dłużnika wezwania do zapłaty w formie pisemnej (przepisy nie określają, ile takich pism można wysłać);
  2. możliwość telefonowania i wysyłania wiadomości SMS (przepisy nie określają, ile razy dziennie, choć nie jest dopuszczale naruszanie czasu ciszy nocnej);
  3. możliwość umówienia się na spotkanie, aby wspólnie ustalić sposób i warunki wykonania zobowiązania lub ugody między stronami.

Należy pamiętać, iż windykator działając na rzecz wierzyciela nie dysponuje innymi niż wymienione powyżej akceptowalnymi narzędziami oddziaływania na dłużnika. Nadto należy pamiętać o możliwości zniesławienia dłużnika.

Gdy windykator zniesławi dłużnika

Jest to przestępstwo z art. 212 Kodeksu karnego, które polega na pomówieniu np. innej osoby o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Art. 212 Kk chroni takie wartości jak: dobre imię, cześć, godność osobista, renoma. Pomówić można m. in. osobę fizyczną. Zniesławienie może być popełnione ustnie, pisemnie, za pośrednictwem druku, rysunku, karykatury czy wszelkich technicznych środków przekazu informacji (przez telefon, w internecie), a niekiedy nawet za pomocą gestu. W pewnych okolicznościach, zniesławienie może zostać popełnione również poprzez powtórzenie lub zacytowanie cudzych wypowiedzi.

Zniesławienie jest przestępstwem ściganym z oskarżenia prywatnego, chyba że ze względu na wagę sprawy lub jej społeczne reperkusje prokurator uzna, iż interes społeczny wymaga podjęcia ścigania z urzędu. W razie skazania sprawcy Sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego lub na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.

Zniewaga jest przestępstwem skierowanym przeciwko godności osobistej człowieka (cześć wewnętrzna). Przepis ten chroni godność osobistą każdej osoby bez względu na jej wiek, płeć, pochodzenie i status społeczny, także dłużnika. Przepis art. 216 § 1Kk nie precyzuje sposobów zachowania się sprawcy, używając ogólnego określenia „znieważa”. Ze względu na przedmiot ochrony, jakim jest godność człowieka, za zniewagę uważa się zachowanie uwłaczające godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę. O tym czy zachowanie to ma charakter znieważający, decydują dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe (W. Kulesza, Zniesławienie i zniewaga, s. 165-169). Najczęściej zniewaga ma formę wypowiedzi słownej (użycia słów wulgarnych, epitetów), może być też wyrażona w piśmie lub za pomocą wizerunku (np. list o obraźliwej treści, karykatura) albo obraźliwym gestem demonstrującym pogardę dla danej osoby.

Co na to prawnik?
W przypadku podejrzenia naruszenia przepisów prawa karnego, dłużnik ma zawsze prawo (i moralny oraz społeczny obowiązek) do złożenia na Policji lub w Prokuraturze zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa (najlepiej pisemnie).

Windykacja Profi Credit straszy mnie, że poinformuje rodzinę o moim długu…

Gdy wierzyciel (windykator) nadużywa narzędzi komunikacji poprzez np. telefony kilka/kilkanaście razy dziennie przez kilka dni, to naraża się na zarzut możliwości popełnienia przestępstwa nękania z art. 190a Kodeksu karnego.

„Zachowania, które kwalifikują się jako nękanie: podejmowanie w sposób powtarzalny zachowań, które odbijają się na psychice adresata w negatywny sposób, a zatem zbiór zachowań, który będzie nosił cechy postępowania, które prowadzi do udręczenia, trapienia, zastraszenia, zdominowania, oddziaływania na wolę, upokorzenia lub wywołania innych skutków czy też doznań negatywnych.”

W przypadku nękania sprawca nie musi działać osobiście, lecz może posłużyć się osobą trzecią, poprzez pracowników lub współpracowników. Cechą podmiotową nękania jest umyślność, która w zasadzie występuje w postaci zamiaru bezpośredniego, wyrażającego się w chęci wyrządzenia krzywdy fizycznej lub moralnej, dokuczenia, poniżenia itp. Uporczywość charakteryzuje postępowanie sprawcy, a polega na szczególnym nastawieniu psychicznym wyrażającym się w nieustępliwości, chęci postawienia na swoim, podtrzymywaniu własnego stanowiska na przekór ewentualnym próbom jego zmiany (orzeczenie SN 9 czerwca 1976r. VI KZP 13/75, OSNKW 1976, nr 7, poz. 86).

Dane o sytuacji materialnej dłużnika podlegają ochronie

Wierzyciel (lub windykator) podczas czynności powinien zachować w tajemnicy szczegóły sytuacji finansowej dłużnika, nie jest dopuszczalne informowanie np. pracodawcy lub sąsiadów dłużnika o jego sytuacji lub zadłużeniu, werbalnie albo pisemnie. W przypadku ujawnienia szczegółów sprawy wierzyciel naraża się na powództwo cywilne za naruszenie dóbr osobistych dłużnika. Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności (czyli nie jest to katalog zamknięty): zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, prestiż pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w prawie cywilnym może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Ponadto przetwarzanie danych osobowych dłużnika może odbywać się wyłącznie w zakresie i na zasadach zgodnych z aktualną treścią Ustawy z dnia 10 maja 2018r. o ochronie danych osobowych. (Dz.U.2018, poz. 1000) oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) – L 119/1.

Jednym z prawnie usprawiedliwionych celów przetwarzania danych jest np. dochodzenie roszczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. W przypadku zlecenia windykacji, firma realizująca dochodzenie roszczeń wierzyciela na etapie polubownym lub sam wierzyciel są w myśl ww. przepisów Administratorami (danych osobowych), podmioty owe administrują danymi osobowymi oraz są zobowiązane do ochrony danych osobowych poprzez np. uniemożliwienie dostępu do danych osobowych osobom nieupoważnionym. Podstawowym obowiązkiem administratorów danych osobowych jest przetwarzanie ich zgodnie z obowiązującym prawem, pod groźbą dotkliwych sankcji karnych określonych w ww. Ustawie i Rozporządzeniu.

Windykator Profi Credit ma więcej obowiązków niż praw

Zatem polskie prawo nakłada na wierzyciela (i windykatora Profi Credit również) bezwzględny obowiązek przestrzegania praw dłużnika oraz poszanowania jego dóbr osobistych. Wierzyciel (lub działający w jego imieniu pracownik lub współpracownik – windykator Profi Credit) może telefonować celem wyjaśnienia opóźnienia, nie stosując oczywiście gróźb lub gróźb bezprawnych, których używanie jest przestępstwem z art. 190 Kodeksu karnego.

„Windykator Profi Credit każe mi pisać oświadczenia, że nie zamierzam spłacać raty pożyczki…”

Wierzyciel jest zainteresowany sprawnym i połączonym z możliwie znikomymi kosztami wywołaniem zmiany w postawie i zachowaniu dłużnika, który odmawia realizacji umownego obowiązku, w postaci spłaty pożyczki, zapłaty ceny, wydania przedmiotu umowy, innego umówionego zachowania itp. Zatem celem fundamentalnym wierzyciela jest realizacja przez dłużnika umówionych obowiązków (realizacja roszczenia wierzyciela). Z uwagi na fakt, że dłużnik unika realizacji swoich obowiązków, wierzyciel ma wybór między biernym oczekiwaniem – licząc na dobrą wolę dłużnika, a czynnym działaniem, gdzie zastosować może różnorodne narzędzia przekonywania i nacisku. Wierzyciel samodzielnie dokonuje takiego wyboru, przy czym większość wierzycieli preferuje czynne działania.

Podstawowym ograniczeniem faktycznym i prawnym dla czynnych działań wierzyciela (oraz jego pracowników, czyli windykatorów) jest zasada, że jeden i drugi nie mogą do niczego zmusić dłużnika.

Szantaż na dłużniku

Wierzyciel, czy osoba działająca w jego imieniu nigdy nie powinna zapominać, że dłużnik jest podmiotem, a nie przedmiotem postępowania. Werbalne lub manualne próby nakłonienia dłużnika do określonego działania mogą wypełnić znamiona przestępstwa gróźb lub gróźb bezprawnych z art. 190 i 191 Kodeksu karnego. Groźbą bezprawną jest zarówno groźba karalna, o której mowa w art. 190 Kk, jak i groźba spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego albo jego osoby najbliższej. W drugim członie tego określenia mowa o zachowaniach mających cechy szantażu, za pomocą którego sprawca chce wywrzeć presję psychiczną i zmusić szantażowanego do określonego zachowania się. Przestępstwo groźby karalnej godzi w wolność człowieka w sferze psychicznej (wolność od strachu, zastraszenia). Jego treścią jest grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa (zbrodni lub występku) na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej. Dla przestępstwa groźby karalnej nie jest istotny rodzaj przestępstwa, którego popełnieniem sprawca grozi ani cel, w jakim to czyni, a nawet rzeczywisty zamiar spełnienia groźby.

Sąd Najwyższy uznał, że groźba karalna może być wyrażona przez każde zachowanie się sprawcy (zapowiedź słowna, zawarta w piśmie, wyrażona gestem, np. mierzeniem z broni palnej itp.), jeżeli uzewnętrznia ono w sposób niewątpliwy groźbę popełnienia przestępstwa (wyrok SN z 24 VIII 1987 r., I KR 225/87, OSNKW 1988, nr 3, poz. 21). Natomiast stosowanie przemocy lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia innej osoby do określonego zachowania się (działania, zaniechania lub znoszenia) stanowi przestępstwo przeciwko wolności w sferze swobody podejmowania i realizacji decyzji woli. Środkami zmuszania są przemoc wobec osoby lub groźba bezprawna.

Przemoc – jak doświadcza jej dłużnik

Przez przemoc rozumie się takie oddziaływanie środkami fizycznymi, które uniemożliwia podjęcie lub realizację decyzji woli osoby zmuszanej albo oddziałując dolegliwością na jej procesy motywacyjne ma nastawić tę decyzję w pożądanym przez sprawcę kierunku (T. Hanausek, Przemoc jako forma działania przestępnego, Kraków 1966). Rada prawnika:

„Warto przypomnieć wierzycielom i windykatorom przede wszystkim, że Kodeks karny w art. 191 §2 wprowadził zaostrzoną karalność za wymuszanie przy zastosowaniu przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej zwrotu wierzytelności (długu). Jest to typ przestępstwa, który stanowi reakcję na występujące w praktyce relacji wierzyciel-dłużnik zachowania bezprawne i brutalne jego formy.”

Sprawcą tego przestępstwa może być wierzyciel osobiście, lecz także osoba trzecia stosująca groźbę lub przemoc w celu wyegzekwowania wierzytelności należnej osobie trzeciej. Wg Sądu Najwyższego do zaistnienia przestępstwa z ww. przepisu wystarczające jest „subiektywne przekonanie sprawcy, że wierzytelność taka faktycznie istnieje i że osoba, wobec której stosuje środki wymienione w art. 191 § 1, jest tą osobą, która ma zdolność (możliwość, obowiązek itd.) spełnienia świadczenia, tzn. wydania rzeczy, zwrotu pieniędzy, zapłaty odsetek itp.” (postanowienie z 5 III 2003 r., III KKN 195/01, OSNKW 2003, nr 5-6, poz. 55 i wyrok SN z 8 XII 2004 r., V KKN 282/04, Orz. Prok. i Pr., nr 5, poz. 2).

Literatura:

Marek Andrzej Komentarz do ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2006, wyd. III.

i

red. prof. dr hab. Krzysztof Pietrzykowski Kodeks cywilny. Komentarz , Wydawnictwo: C.H.Beck 2009, wyd. V.

Marcin Matusewicz, prawnik

Czy podane tu informacje były przydatne?

Oceń nas klikając na gwiazdkę

Średnia ocena 5 / 5. Liczba głosów: 4

Nikt jeszcze nie głosował. Bądź pierwszy!

Podobne wpisy

0 0 głosów
Ocena artykułi
Subskrybuj
Powiadom o
guest
0 komentarzy
najnowszy
najstarszy oceniany
Inline Feedbacks
Wyświetl wszystkie komentarze